θρεψήνωρ

θρεψήνωρ, ὁ, ἡ (Α)

αυτός που τρέφει τους άνδρες («θρεψήνορα δαῑτα»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρέφω (πρβλ. θρέψω, έθρεψα) + -ήνωρ < ανήρ (πρβλ. αγαπ-ήνωρ, αγ-ήνωρ)].